Belirli bir bölgede yaşam alanlarında bitki ve diğer canlılardan oluşan ekosistem, canlıları doğrudan veya dolaylı olarak besler. Bu işlem sırasında birbirleriyle etkileşim nedeniyle besin zincirini oluştururlar. Besin zincirinin oluşumunda halkalar farklı canlı türlerini oluşturur.

Üreticiler, güneş ışığını enerjiye dönüştürebilen ve bu enerjiyi hücrelerinde tutabilen canlılardır. Bu özellikleri sayesinde kendi besinlerini kendileri üretirler. Üreticiler, güneş ışığını doğrudan kullanabildikleri için besin zincirinin ilk basamağında yer alırlar. Bitkiler kendi enerjilerini ürettikleri için besin arayışına girmezler ve bu nedenle besin zincirinin ilk halkasını oluştururlar. Üretici (Ototrof) olan bu canlılar, inorganik maddelerden fotosentez yaparak şeker, besin, glikoz ve oksijen üretirler. Üretici canlılar olarak klorofilli bakteriler, algler ve bitkiler sayılabilir.

Tüketiciler, besin üretmeyen ve yiyeceklerini dışarıdan alan canlılardır. Bu gruptaki canlılar, besin aldıkları kaynağa ve besin alma şekline göre farklı gruplara ayrılırlar:

Doğada en çok bulunan besin zinciri halkası üreticiler, yani bitkilerdir. Üreticiler güneş enerjisini doğrudan kullanabildikleri için daha fazla sayıda bulunurlar. Tüketiciler ise güneş enerjisini dolaylı olarak aldıkları için sayıları daha azdır. Doğada birbirleriyle ilişkili birçok besin zinciri vardır. Birbiri içine alan bu besin zincirlerinin hepsi besin ağı olarak da adlandırılır.

Besin zincirleri ve ağları, ekosistemlerin denge ve sürekliliğinde kritik bir rol oynar. Herhangi bir halkadaki bozulma, tüm zinciri etkileyebilir ve ekosistemde ciddi değişikliklere yol açabilir. Bu nedenle, ekosistemlerin sağlığını korumak için besin zincirlerini anlamak ve korumak büyük önem taşır.